Benim bayramlarım eskide kaldı.
Büyümeye başladığım günden beri, bayramlarım olmadı hiç benim..
Ama öyle yaşça büyümek değildi bu.
Gönülce büyümekti, acıyla büyümekti..
Sevgi için yalvarmaya başladığım gün bitti benim bayramlarım.
Sevilmediğimi hissedip, tek başıma bırakıldığımda bitti.
Acılarımı kimse görmesin diye kalbimin içine gömerken bitti.
Sevdiklerim tarafından gözyaşlarına mahkum bırakıldığımda bitti.
Şimdi her bayram geldiğinde yüreğimde bir acı.
Tarifi imkansız bir acı.
Milyonlarca insanın arasında tek başına kalmanın verdiği bir acı.
Ve en acısı da her bayram bana bu dünyada ne kadar fazlalık olduğunu hatırlattı...
Kayıt Tarihi : 12.8.2018 09:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Elif Yalçın](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/12/eski-bayramlar-25.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!