Biz çocukken Ramazanda, Kurbanda,
Haneleri birer birer gezerdik.
Gitmek mümkün olmadığı zaman da,
Tek cümlelik tebrik kartı yazardık.
Ne Kinder yumurta, ne cips, ne Panda
Büskiviyle lokum vardı meydanda.
Teklikleri köydeki tek dükkanda,
Kuruş kuruş harcayarak bozardık.
Kalmamış kara üzümün habbesi,
Ne sarısı kalmış ,ne de pembesi.
Yapardık küncülü bayram kömbesi
Yanına bir satıl yoğurt özerdik.
Ne telefon vardı o gün, ne tablet
Ne vitesll,i ne vitessiz bisiklet.
Yoktu teknoloji denen şu illet
Yine de hep zevk içinde yüzerdik.
Okumak o gün de yüce dilekti,
Lakin ne kurs, ne dershane gerekti.
Sorunlar olsa da ufak tefekti,
Canla başla uğraşarak çözerdik.
Ne vaktimiz ne de yerimiz dardı,
Çocuklar hep çocuk gibi yaşardı.
Sorumluluk vardı, özgüven vardı
Yolumuzu biz kendimiz çizerdik.
Dosta akrabaya komşuya sadık
Sınırlı sorumlu çocuklar idik.
Ne anaya, ne babaya öf dedik
Ne büyüğü, ne küçüğü üzerdik.
Kayıt Tarihi : 11.1.2019 23:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!