Eski Bayramlar... Şiiri - Sadullah Çiçek

Nerde kaldı eski bayramlardan saadetler,
Sevgi dolu kucaklaşmalar, özel adetler,
O gök kubbeli şadırvanlı temiz mabetler,
Yaşlı ve genciyle saf tutulan cemaatler…

Yarı yırtık potinleri bayrama saklardık
Her geçen acı günleri zor bela aklardık
Arife günü gecesine kadar şaklardık
Akşam, yarım Arap sabunuyla yıkanırdık!

Çok şükür hiç şikayet etmezdik halimizden
Memnunduk, mutluyduk, belliydi her alimizden
Bayram diye, düşmezdi poşetler elimizden
Evleri gezer hiç durulmazdı, yelimizden…

Sırf yarın bayram diye sabahlardık o anı
Özenle saklanan potinlerin tam zamanı
Hey hat! Neydi o bayram günler! Geçerdi yaman
Keşke hiç bitmese bayramlar! Sönmese canlar!

Sobalı bir mescide bütün köy toplanırdık
Köy imamından başlar, saf saf kopyalanırdık
Mescit sığ diye biz de kendimizi stoklardık
Hayvanlar ahırda onlara sonra bakardık…

Namazdan sonra tür tür yemekler gelir yerdik
Aramızda barış tohumlarını ekerdik
Kurbanları son derece özenli keserdik
Fukarayı güzel şekilde mutlu ederdik…

Rahmetli yakınların ziyaretine gider,
Dönüşte yakın bir evde çayımızı içer,
Ayak altındaki karı acımadan çiğner,
Renk renk, bonbon şekerleri özenle seçerdik…

Bayramlarda olur yardımların en güzeli
Ancak budur: “İslam Alemi”nin tek emeli
Hesapsızın kitabını mutlaka yermeli
Müminleri arasını asla germemeli…

Ah nerde eski bayramlar, hepsini özledim
Gene gelsin bu geçmiş bayramlar, hep gözledim
O bitmiş geleneklerle kalbime közlendim
Bir umudum var gibi; yüreğime sözlendim

Bayramlardır, küskünleri en çok barıştıran
Mümini kurban yardımlarıyla yarıştıran
Bunu kıskanıp ortalığı karıştıranlar!
Dağılma yok: bayramdır, sükutu çağrıştıran! ..

Sadullah çiçek – 2008 malatya