Eski bavul misali

Bazı şeyler vardır, dile gelmez.
Dil utanır söylemeye.
Bazen kendinden kaçarsın.
Kaçacağın yer çağırmaz seni.
Sonra toplarsın sözleri, kelimeleri.
Söylenen ne varsa mazideki gibi.
Koy eski, tanıdık bir bavul içine.
Belki unutulmuş eski bavul gibi,
Taşımak istemezsin kaçarsın.
Belki çıktığın bir kapıdır gönülden.
Üzülmesin dersin, yavaştan örtersin kapısını.
Sessiz bir kaçıştır, kendin gibi.
Sonra üzülsemde, keşke gitmeseydim dersin.
Pişmanlığını yaşarsın.
Genede kendini üzersin.
Bir çınarın gölgesinde beklersin.
Gönül yaprakları düşer üstüne.
Kaçınçı kaçış kendinden,
Hangi baharın sonu elindeki?
Tutarsın, hiç sebebsiz yere acıyan yanını.
Ama mutludur dersin, avutursun içini.
En azından beni unutmuştur dersin.
İçinden beni sürgün etmiştir dersin...
Koy içinden şimdi eski bavul misali.
Sevdiğim adam unutmuştur dersin.