Yüreğimin buruştuğu eski ayrılıklar tattım
Kalemimce sustum ne zaman yansa canım
Ne paklamaya nede unutmaya yetmedi zaman
'Unutulurmuş zamanla...' En büyük yalan
Çocukluğum oyunla, oyunlarım uyanmakla avundu
Kedi kuyruğundaki tenekeler kadar boş mazim
Ne bunu bana yükleyen,
Nede boşluklara itenle değil derdim
Ben, geriye bakmayan göçebeyim
Boynum bu aşka kıldan ince
Yüreğim taş
Sükutum tükenmeyen aş
Yüreğimin yakıldığı zamanlardan sıyrılıp,
Neyimin sesinde yankılandım
Eski bir hikayede son satırım
En zor hece, söylenen son kelimeyim
Hani herşeye deva idi zaman? !
Yalan, en büyük yalan...
Kayıt Tarihi : 1.7.2010 11:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!