Eski Aşklar Şiiri - Baran Can

Eski aşkları vurdular,
Karanlık bir vadide.
Ve oracıkta gömdüler;
Toprağın koynuna.
Eski aşkları vurdular;
Sabahın serinliğinde.
Güneş doğarken;
Binlerce gelincik açtı,
Ömürleri bir günlük
kelebeklerle
Paylaştılar hayatı.
Eski aşkları vurdular;
Bir akşam üstü,
Aşıklar çeşmesi kurudu.
Eski aşkları vurdular;
Şimdi yenileri moda.

Vurulup uçuruma düşerken,
Eski aşklar;
Uykusundan uyandı ‘Mem’
Ardından, kan ter içinde ‘Zîn’

Eski aşkları vurdular;
Eski bir madende.
Uykudan uyandı Beko.
Toprağa dokundu
Her yanı kan.
Haykırdı Beko’ye Evan;
Ey ‘İblis’ nasıl iştir bu:
“Ben acı çekmekteyim;
Vuruldukça, Mem ile Zîn.”

Eski aşkları vurdular;
Şimdi günlükler moda.
Eski aşkları vurdular;
Birinin elini bırakmadan,
Diğerine sarılmak moda.
Eski aşkları vurdular;
Şimdi; düşkünler, alçaklar moda.
Eski aşkları vurdular;
İpsizler, sapsızlar moda.