Eskiden, sevgilinin mendili saklanırdı,
Aşıkın gözyaşı ile mendil aklanırdı.
Aşık da maşukunu, kokusundan tanırdı,
Rüyada yüzünü görmeyi, vuslat sanırdı.
Artık, vuslatı rüya sanıp, önemsemezler,
Maşuka kavuşunca, şükretmeyi bilemezler.
Yoksulu anlayarak, kuru ekmek yemezler,
Adam olmak için, insanlığa eremezler.
Kayıt Tarihi : 11.11.2023 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!