Eski Şiiri - Oğuzhan Çetinkaya

Bir kağıt bir kalemdi hayatım
Ne zaman yazmaya başlasam
İçimde derince susardım
Gözlerim bakmaz,dilim tatmaz,
Ellerim yazmaz,tenim hissetmez
Koklayamazdım adeta.
Sokağa atardım kendimi
Sabahın yedi buçuğunda.
Eğlenirdim be akşama kadar
Leş gibi olurdum büyüdüğüm sokakta.
Temizdi oysa yeni başlamış hayatım
Dedim ya eski diye
Bir kağıt bir kalemdi hayatım
Kar yağar sokağa dolardık
Girmezdik eve yine
Akşama kadar donardık.
O sokaktaydı herşeyim
Ben,arkadaşlarım ve kardeşim.
Herkes mutluydu
Gün geldi büyüdük
O güzel günler unutuldu.