Eski 2 (tefrika) Şiiri - Safa Emre Çetin

Eski kadar olamaz bu yeniler yenisi
Eski başka eserdi rüzgarıyla sevisi
İnsanı körpe bilirdi bahar akşamları
Nezaket çökerdi sokaklara yatsıları
Bin defa özür dilesem affedilirdim fakat
Etmezdi insanın insana bedi refakat
Dost dumanlı dağ gibiydi köy arkasında
Karanfiller, güller vardı buluşma yakasında
Bugün hepsi geride kaldı sanki bir geminin
Ardında sönüp giden köpükleri gibi denizin

Samimiyet her insanın kıyafetiydi
Gençliği bunamamış, sevgisi iffetliydi
Yolcu yola çıkmadan da iyiydi
Mekanlar eskiyse de anılar hep yeniydi
Mektuplar bir yazılır bin okunurdu
Bin kere okunsa da hep aynı yeri vururdu

Sabahımzda kalmadı artık o hüsn-ü terennüm
Vaktimiz boşadır cendere her geçen gün
Benlik harab evimizin baykuşu artık
Bin yıllık evimizde perdemiz yırtık.