Meyil - "eşk i meâli, Aşk ı Teâli"

“Üç harf ile beş noktadır”

...

Gözyaşım zehre denktir, ecrime gazap düşer.
Hasretinden her seher fecrime azap düşer.

Visâlinle cemreler kutupları ısıtır,
Dört mevsimin cehdine bir gamlı serap düşer.

Esâmesi okunmaz tesbihimde şânının
Parmağımda nasıra otuz üç hicap düşer.

Her ‘ben’e bir peygamber, her küfre ayrı tevhid,
Ruhumda her Deccal’e seninle Kitap düşer.

Dilin işi kıyl ü kâl, hâle tercüman değil
Akıl sana yürüse semândan itap düşer.

Kaybedersem izini deryân içre, fenersiz
Garba Acem, şarka Rus, şimale Arap düşer.

Sana ne “kendim” derim, ne kendime “sen” derim
Söyleyene bilemem nereden hitap düşer?

Var mıdır mevcudâtın sensiz pörsümeyeni?
Âlemdeki her ‘yeni’ firkatten harap düşer.

Bezirgâna müşteri, arza kadem, arşa göz,
Patiskanın payına bir avuç türap düşer.

Bırak gönül yelkeni derdinle menzil alsın,
Mecnûn çölden ziyade sarayda bitap düşer.

Yâ Rabbî! Dört işlemin hükmü nedir vaslına?
“Şın” durur, “Kaf” bükülür,
Elif’te hesap düşer.

Lügatçe

Eşk: Gözyaşı, Farsça
Aşk: Işk, Arapça
Esame: İsimler
Kıyl ü kâl: Dedikodu
İtap: Azar, paylama
Garp: Batı
Şark: Doğu
Şimal: Kuzey
Mevcudât: Mevcut çoğulu, var olanlar
Firkat: Ayrılık
Arz: Yeryüzü
Kadem: Ayak
Arş: Gökyüzü
Bitap: Bitkinlik, yılgınlık hali
Vasl: Visal, kavuşma