Ey bayım, beyefendi, hanımefendi,
Şu dünyada kaybolmuş her türlü şeref ve itibar,
Yüzler çevrilmiş kör bir dönemin perdelerinde.
Zengin, koca koca saraylarında yatanlar,
Halkın alnına çizdiği kara lekeleri görmeyenler,
Açlık çığlıklarını, umutsuzluk figanlarını duymayanlar!
Fabrikaların dumanlarına karışan çocuklar,
Sokaklarda yalın ayak dolaşan umutlar,
Hangi vicdanın kabrine sığar bu manzaralar?
Gün doğmadan işe koşan emekçiler,
Geceleri dikenli yollarda yürüyenler,
Size ne? Diye seslenirken yüreklerinden gelenler.
Açlıkla kucaklaşanlar varken bu şehirde,
Lüksün, ihtişamın raks ettiği meydanlarda,
Bir yanda tokluk sofraları, bir yanda çaresiz bakışlar.
Ey bayım, beyefendi, hanımefendi,
Toplumun çürüyen karnını yemekle beslenenler,
Siz hiç düşündünüz mü, bu nasıl bir insanlık?
Kayıt Tarihi : 17.2.2024 02:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)