Eşitsizlik Zinciri Şiiri - Furkan Çubukçu

Özgürlüğü kalmamış bir adam
Kalkar sabahın köründe
Münasebetsiz bir çalar saatle
Sabahın yedisinde
Fırlar yataktan hışımla
Düşer yollara
Tutar fabrika yolunu
Üşüyen ellerini ovalaya ovalaya
Ve hohlayarak burnunu avucunun içinde
Sabah akşam çalışır
Tükenir üç kuruşa
İki ekmek götürmek için evine
Emeğini katar gözyaşına
Katlanarak hergün azarlara
Sessiz ve biçare
Bir of çeker yüreğinin derinliğinde
Bir cigara yakar gizlice
Patron görmesin diye
Ay başını beklerken sabırla
Yaralı bir tebessüm suratında
Tutunur yaşama dişleriyle
Toprağı kazıyor elleriyle
Ev,dam,nefes kira
Cepleri bomboş ayın sonunda
Eve döner akşam bitkin halde
Unutur yinede bütün yorgunluğunu
Kucağına atlayarak çocuğu
Hoşgeldin babam dediğinde
Ne bitkinlik ne yorgunluk umurunda
Getirebilsek diyor ay sonunu
Yitirmiyor yinede umudunu
Çığlığı hançer olur sesimde
Ve kırılır eşitsizlik zinciri eninde sonunda...