Eşitler Şiiri - Mehmet Çoban

Gecenin sessizliğinden sesleniyorum
Güneşe dört saat var
Hayallerim dünden kalan
Umutlarım perişan

Beynimin yıkandığı çocukluktan geliyorum
Gençliğimin çelişkilerinden
Hayat mücadelesinin içinden

Birçok çelişkiler yaşadım öğrendiklerimde
Karar vermek zordu seçeneklerde
Bana öğretilen bütün yıkıldı ilk önce
Kahramanlar kahraman değildi, bilmece
Özgürlükler dönüşmüştü köleliklere
Kurtuluşlar tarihe köle

Bir müddet sıfır noktasında yaşadım
Sonra her şeyi birbirinden ayıkladım

Hayat; egemenlerin bağışından
Tarihi galiplerin anlayışından
Haksızlıkların paylaşımından
İbaretti sanki
Çelişkiler içinde çelişki

Tam düzlüğe çıktım derken
Tepetaklak olurdum iki kelimeden
Şimdi duruldum deminden
Artık anlıyorum herkesin dilinden

“Dilin kemiği yoktur” demişler
Dili kelimelerle süslemişler
Çıkarlarına eşitlemişler
Söyler, söyler, söyler

İnsanlık adına bir şey özetledim
İnancını, sözünü, eylemini eşitlemeyene insan demedim

Çıkarla büyüten çok ninniler dinledim
Gecenin sessizliğinde hepsini temizledim

Dört saat sonra güneş doğacak
Ortalık yine aydınlanacak
Karanlıklar kaçacak
Yalanlar sırıtacak

Çıkarcılar yalanlarına sarılacak
Gerçekler yine saklanacak
Aydınlıkta bile kovulacak
Riyakârlar alkışlayacak

Bütün mesele hangisi olacağım?
Kovulanlardan mı, alkışlayanlardan mı olacağım?

Biliyorum,
Gerçekler tarihten, yaşamdan, inançlardan, dilden, eylemden kovulmuş
Yalana dem vuranlar yorulmamış, gerçekler kendini anlatmaktan yorulmuş

Ben yine geceye düşeceğim, güneş için
Yarınlara umut taşıyacağım doğacak aydınlık için

Biliyorum,
Devridaimde devrilen gerçekler
Benim inancımı, ilkemi, sözümü, eylememi süsleyecekler

Yalnızlığa asacağım gerçeğimi
Yalnızlığıma söyleyeceğim gerçeğimi

Hayat üç gün beyler
Doğarsın, yaşarken ölüm bizi bekler
Toprak altı herkesi eşitler

25.04.2014 – İzmir