Eşit Döngüler Şiiri - Gül Irmak Ercan

Seni sevmeyi anımsamıyorum,
Beni bırakırken ki gözlerin,
Son tuttuğum da ellerini,
Tekrar geleceğimi sandın.
Dönüşü yok sevgilim,
Buna zar zor inandım.
Kendim bile,
Titriyorken bedenim,
Aynı döngüden,
Hiçliğin farkına varamadım.
Düşündüm bir süre,
Çok güçlüyüm diye.
Son raddeye kadar savaştım.
Kopmak üzere olan ipi,
Zar zor yerine getirmişken,
Parçalayıp çöpe attın.
İlk halini çok özlediğimden,
O güne dönebilseydim,
Kadere teşekkür ederdim.
Şimdi tanıyamıyorum kimsin...