Eşit Çıkar Şiiri - Yusuf Bingöl

Soytarıdır hayat zaman karşısında
Yüklendiği yükü yüzsüzlüğe vuran
Oysa öyle bilgece yaklaşır ki
Bu an’a zaman
Doğurduğu doğrulardır yaşamı oluşturan
İnsan kendine yer bulur
En ön koltuktan kendi oyununa
Kendine ağlar kendine güler
Ayakta alkışlar kendisini
Belki daha çabuk
Yok etmek için bölmeyi öğrenir
Çarparken kendisini kendisine
Çıkarınca yüzsüzlüğü hayatından
Özüne ulaşır insan kökünün
Boyasını silmiş soytarı gibidir o an
O an topladığında bütün yaşadıklarını
Yaşama eşit çıkar zaman
(Eşit çıkan sizce eşit midir o an)

(15:54 4/12/00 EVC)