Esiş... Şiiri - Dündar Sansur

Kanayan bir yaşamın ortasında
Güz yelleri eser özümde
Gidişinin savurduğu hasret, üşütür beni...
Ve baharı özlemeye başlar bu yürek
Başka bahara kaldı, bir tomar dilekçem
Umut yağmurunu bekler gönlüm
Umut için sana vurgun gözlerim

Mevsimlerden neyi tercih ederdin?
Üşüdüğüm için ısıtmak mı karda beni?
Yoksa kuruyan gözlerime rahmet yağmak mı?
Yoksa tüm hüzünleri yakarak yaprak misali
Hasretini savurarak bana gelmek mi?
Ya da yaz sıcağında serabım diyerek kaybolmak mı

Her mevsim olamazsın bana;
Bilirim …
Ama mevsimin sendeki adını da bilirim
Ve hasret duyduğum kadar üşürüm
En önemlisi, çöl ortasında serabım
Artık esmez oldu düşlerime…