Sahipsizliği,esirliği insanın,
Burada başlıyor demek ki;
Hiç görmek istemediği birini bile
Ararken yani gözleri camda…
İnanmazken tanrıya
Sofu olduğu an var ya insanın hani,
İşte buraya kadarmış dediği an hani kendi kendine…
Zılgıtsız bir halay düşün;
Düşün, ağlayan bir halay,
Esaret diyorum hani,burada başlıyor…
Hayalini kurduğu,
Oraya gideceğim dediği o her yanı insan,
Her yanı ses…
O yer değişiyor ya hani;
Sessizleşiyor iyicene
Sakinliyor ya ….
Huzur oluyor ya ismi baştan sona
Tek bir derin nefeste tüm doğa,
İsmi huzur,
Göbek adı huzur…
Düştüğün yerde hiç dönmeden sağa sola
O düştüğün an!
Uyumak var ya…
Kayıt Tarihi : 26.6.2005 23:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!