Esirinim Şiiri - Ahmet Tekin 2

çoğu kez sakarlığına kurban gittim
bazen elinden düşürdüğün kristal oldum
toplanması imkansız anlamsız atılası
bazen otobüs durağında unuttuğun pazar harcı
başkalarının ardından kahkahalarla hoyratca dağıttığı

öyle bağlıyımki sana bazen ben bile şaşıyorum
öyle olmazsa olmazımsınki yokluğuna dayanamıyorum
hani tanımasam seni
hani bilmesem yüreğinin bulutsu temizliğini
harcanıyorum diye çoktan dönerdim sırtımı
çoktan özneliğini söker atardım satırlarımdan
nasıl olduğunu bilmiyorum ama bir şey var aramızda
sakarlığına göz yumduran
bütün şaşkınlığımla bütün çaresizliğimle
sana dolu dizgin koşmamı sğlayan bir şey

belki hayat böyle güzeldir penceremden görünen
belki bende böyle dağılıp toplanınca mutluyumdur
kesin olan mutlak olan bir şey varki ezberinde kainatın
bitmek bilmeyen cahilliğinin esiriyim bu fanide senin
olurda birgün çözecek olursan zincirlerimi
olurda birgün açacak olursan kapılarını zindanının
beni yine senin o hiç vazgeçmediğim
ve asla geçmeyi bir an olsun aklımdan geçirmediğim
gönlünün ucsuz bucaksız çölüne bırak beni