Esirinim Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Hayalinin esiri oldum,
Özleminin dört duvarı arasında,
Katran karası yokluğun…

Yalnızlık buz gibi içimde,
Bir de ayazlar çöker sensizliğin üzerine,
Günün rengini unuttum,
Geceye karışır güneşim,
Kayıp giden yıldızlar gibi ümitlerim.
Yüreğimde gezinir,
Gökkuşağı gibi gözlerin…

Aydınlığı;
Bana geleceğin gün bilirim,
Aşkın yüreğimde yeminim.
Gözlerin yoldaş olur gözlerime,
Vazgeçemediğim bekleyişimde...

Ben bunu der,
Bunu yazar, bunu anlatır,
Ben gözlerine bakar, yüreğimle yaşar,
Buna nasıl inanmazsın,
Aklına ve yüreğine şaşarım…

Çünkü;
Yüzün değdi yüzüme,
Maziye aldım senden geride kalanları,
Seni ise yanıma...

Ben senin gülümseyişine kandım,
Ben senin gözlerine daldım,
Ben senin tenindeki güneşle,
Cayır cayır yandım...

Ben senin ellerini ellerime aldım,
Ben bitmişken, dibe vurmuşken ümitlerim,
Ben senin gülümseyişinle canlandım,
Ben senin varlığınla anlam kazandım,
Ben sen diye,
Aşkından yandım kavruldum,
Sana şiirler yazdım…

Ben senin için,
Hayatımı, hayatına sardım,
Ben senin aşkını yüreğime kazıdım.
Ben seni önüme,
Ben seni başımın tacına aldım...

Ben seni yasakladım,
Yüreğine almaya çalışanlara.
Ben seni yasakladım,
Senin için hayal kuranlara.

Ben senin için,
Kendimi yasakladım sensizliğe,
Çünkü ben seni yüreğime aldım…

Ne olursa olsun,
Ne yaşarsam yaşayayım,
Ne acılar çalarsa çalsın kapımı,
Varsın dikenler cıksın umuduma,
Varsın güllerin kanatsın yüreğimi,
Uçurumlar çıksın yoluma…

Biliyorum,
Bir gün;
Dünya yerle bir olsa da,
o gün gelecek,
Kavuşacağım sana…