Esirgeyen bağışlayan Aşk'ın adı ile başlıyorum...
İnan ne diyeceğimi bilmez bir haldeyim.Yada ne düşüneceğimi..Kafam karmakarışık sevgili.Sevgiyi bilen nadir insanlardansın.bense değer bilmeyen insanlarından...Benim istediğim aradığımda buydu yıllar yılı.Katıksız sevgi..Ancak nedenini bilmedigim bir nedenden dolayı bundan kaçar oldum.Sevgiden aşktan kaçar oldum.Hem istiyor hemde korkup geri kaçıyorum.Anlayamıyorum inan ne yapmak istediğimi.Şimdi benden çok uzaktasın.İnan seninle günlerimi geçirebilmek, görüşebilmek için herşeyden önemlisi yanında olabilmek için herşeyimi verebilirim.Ama imkansızlıkları düşündükçe sen orada ben burada...İnan kahroluyorum..Artık uzaklar, uzak sevdalar çok acı veriyor bana.İsteyipte göremediğin yarin uzaklarda ve istediğin zaman çıkıp gidemiyorsun yanına en kötüsü de doya doya göremiyorsun. Dokunamıyorsun. Kokusunu hissedemiyorsun.Dizlerine yatıp tüm dertlerini tasalarını arkanda bırakamıyorsun.Ne kadar acı verici bir olay anlatamam..Seni sensiz yaşamak acı veriyor bana.Neden böyle neden ama diye her düşündüğümde kendi kendimi yer bir durumda buluyorum.
Seni herşeyden çok ister tavırlar sergiliyorum son zamanlarda hele hele de geceleri, yalnızlığımda ancak sana ulaşamamak çekilmez işkencelere dönüşüyor.Telefon avizelerinde kalan sevgi sözlerinin kırıntıları artık beni tatmin etmez oldu.Çünkü konuşmalara doydum.Şimdi istediğim saatlerce susmak karşında.Seni seyretmek seni yüceltmek hoyrat ellerimle.Tek istediğim bu.Saatlerce karşında, sessizce oturup seni seyretmek.Gözlerinde erimek.Ama bu istediğim çok uzaklarda kalıyor.Sen uzaklardasın. Ben uzaklarda.Uzak diyarların sevda bekçileri gibiyiz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta