Şu fani, övgü yazdı mekânı hiç görmeden
Kelime kifayet eder mi anlatmama bilmem
Onca insan bekler varmak için huzuruna
Geliyorum bindim güvercinin kanadına
İlk sen gelirsin sabah kalkınca aklıma
Anarım önce rabbimi sonra senin adını
Cümle âlem biliyor gizem o mağarada
Çıkmak isterim yalın ayak hıra dağına
Çakıl taşları batsa yürürken ayaklarıma
Kanasa kırmızı gül olur açar her damla
Bilirim mübarek tenin gül kokar gonca
Açtım elimi salâvat getirdim Sema’ya
Eşin ve benzerin insanlık tarihinde yok
Yaratılmazmış dünya âlem sen olmasan
Gelişin nimet son bulması için cehaletin
İçine doğdu Güneş ilminle aydınlandı İn
Habibisin hiçbir şey yokken var olanın
İlk yaratılanı yoktan var edip yaratanın
Dünya âlem ve arşı ihata edip kuşatanın
Şemsi’sin İslam’a inanan onca insanın
Arar gönlüm Mekke’de Medine’de seni
Ahtım var koklayacağım gül kokan tenini
Kırmızı karanfille donatacağım mabedini
Gelince huzura tut elimi esirgeme şefaatini…
Necati Kavlak
02.12.2011 Manisa
Kayıt Tarihi : 3.12.2011 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umraniye Belediyesi Geleneksel 8. Şiir Yarışması İçin Kaleme Alınmış ve 03.12.2011 tarihinde 1092 başvuru numarası ile yarışmaya hak kazanmıştır.
TÜM YORUMLAR (2)