Gönül kapılarımı o kadar büyük bilirdim ki
Kimseler açamaz sanardım
Canımın yanacağını bile bile izin verdim kilitlerin kırılmasına
Göz göre göre düştüm
Demirden olmasa da cam gibi kırılıverdi
Sol yanımdaki küçük mahzen
Aydınlatmaya ne meşale ne güneş
Yakmaya ne alev ne köz yeter
Yeterince acı çekmedim mi
Yeterince düşmedim mi
Yüksekler deyken
Bir sandal gibi kaybolmadım mı kendi deryalarım da
Sokak sokak gezdim seni
Adım adım ezberledim
Minik kalbine bağlanmışken
Nasıl kırarım zincirlerimi
Bu cihan bu şehir
Kaç kere şahit olacak
Bu sokak kaç kez ezberlenecek daha
Bu bacaklar kaç adım atacak
Esirgememen için kendini benden
Bir politikacı gibi kendime için için kızdım
Sayfalarca yazardım ama bir cümleyle kıstım
Daha gezecek çok sen
Ezberlenecek onca sokak varken
Kayıt Tarihi : 8.8.2019 02:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!