Esirgeme Gülüşünü Şiiri - Yolcu Yol

Her yazdığım şiirin başı da sonu da seni anlatır mısralarda
Ve aldığım nefesim kadar yakınsın bana.

Öyle seviyorum ki seni, tarifi imkânsız sözlerim var benim.
Yarını olmayan hayallerimin kuytusunda.
Uçsuz bucaksız kocaman yüreğime sadece seni sığdırdım.
Sana yandım.
Seninle uyandım.
Bir gülüşüne hayatımı adadım.

Aya ve yıldızlara benzetiyorum bazen seni.
Ve hislerimin içinde dalıp kayboluyorum.
Sırılsıklam eden yağmura.
Kokunu getiren rüzgâra.
Tüm benliğimle hapsoluyorum.

Biliyor musun?
Bir başka güzeldir gün batımında güneşin gözlerinle birleşmesi.
Mehtaba karşı abu hayat iksirinde bir kadeh doldurup özlemini içiyorum.
Ve bazen de güneşi kaybeden bulutlara küsüyorum.
Öyle gizemlisin ki kalbimde, sana bile sevgimi söylemekten çekiniyorum.
Bu yüzdendir belki de hayata tutunamayışım.
Bu yüzdendir belki de kör kuyularda kalışım.

Bak yine başaramadım.
Yine anlatamadım senli olan düşlerimi.
Özlemin bile özlendiği yerdeyim ben.
Önce pencereden gelen esintin.
Ardından giderek çoğalan hayalin.
Sonra içime dalga dalga sinen kokun, beni sarhoş ederken,
Özlemin buharlaşıyor.
O an yanımda hissediyorum seni.
Ve anılarımızı dinliyorum şarkılarda.
Sonra hırçın bir rüzgâr alıp götürüyor seni benden.
Okyanusun derinliklerindeymişim gibi boğuluyorum.
Nefessiz kalıyorum, sensiz kalışım gibi.

Yüküm çok ağır.
Yüreğim paramparça.
Hayalini taşıyorum omuzlarımda.
Bir kolumda hasretin, bir kolumda özlemin.
Ve ben sadece seni yaşıyorum.
Düşüncelerimi duygularıma katıp ağlıyorum.
En sonunda hayaline sarılıp kapıyorum gözlerimi.

Ey uzanıp dokunamadığım.
Okuyup bitiremediğim.
Göz kapaklarına gizlendiğim.
Esirgeme benden gülüşünü.