Esirgeme Şiiri - Devrim Dokdere

Bana ait olmayan bir ülkede büyüt onu istersen,
Benden uzak tuta bilirsin kendi gözlerini
Ama ondan asla esirgeme bakışlarını.

Dokunmaya bilirsin bana,
Ona dokunmalısın
Sıska parmak uçlarınla,
Sevinçle tutmalısın ellerini,
Bizi doğuran ateşin
Sonsuz sıcaklığıyla.

İçindeki savaşda olmalıyım,
Uykusuz gecelerindede,
Bir tek onu uzak tutmalısın savaşdan,
Gün batımı masalla uyutmalısın
Barışın imkansız sayılmadığı masallarla.

Kadınım,oğlumun anası,
karşıki yakada beliriyor suretleriniz,
Ah gözleriniz,haps ediyor beni,
Zemheri kış da ayrıldık,sevdigim,
Şimdi sıcak haziran öglesi
Kapımdaki çiçek gibi dikildiniz karşıma,
O mavi gülümseyen menekşe,sizsiniz.

Gülümseyin,gecelerde
Gündüzde,bakın denize,
Bir alman sokağıda olurum,
Yeşil ağaçlardaki yaprak'da.
Açıp kapadığımda gözlerimi
Uzaklara gitmeyin sevgili,
Döndüğünde tuğlalı taş duvarına
Esirgeye bilirsin gülüşünü,
Hatta seve bilirsin bir başkasına,
Fakat onu asla esirgeme..