Esir Yüklü Gemiler Şiiri - Osman Sarıkaya

Esir yüklü gemiler kalkardı bu köhne limanlardan.
Yüzerlerdi Akdeniz'de ,bata çıka canhıraş…
Cebelitarık'tan geçerek Atlantik okyanusundan,
Afrika'dan Avrupa'ya doğru fevc fevc...
Bazen de Amerika'ya kadar sürer bu herc ü merc...
Teni kadar bahtı kara köle yüklü gemiler…
Gidenler kimdi, nereye niçin giderlerdi? Efendiler
Onlar temiz kalpli günahsız çocukların,
Kimi annesiydi, kimi teyzesi.
Kimi babasıydı ,kimi amcası.
Kimi ablası ,halası, dayısı, dedesiydi…
O kara tenli yağız çocukların.
Boyunlarında zincirlerle ,ayaklarında prangalar…
Sırtlarında kırbaçlarla inleyerek gidiyorlardı.
Belirsiz kaderlerine doğru kan ter içinde
Kürek çekiyorlardı aç susuz oflaya oflaya…
Kinle ,nefretle dolu ölesiye çaresiz..
Sesleriyle Arş-ı Alayı inleterek gidiyorlardı…
Sonra bir köle pazarında dişlerine bakılarak satılıyorlardı.
Asırlarca kayboldular beyaz uygarlığın! karanlığı içinde.
Gidiyorlar .Şimdi yine gidiyorlar… şimdi eskilerin torunları…
Şişme botlarla ,teknelerle bazen yüzerek yine fevc fevc
Ama bu kez gönüllü! gidiyorlardı sılaya küskün ağlaşarak
Rotalar yine doğudan yine batıya doğru…
Yeni bir acıklı maceraya çıkarak…
Gidiyorlardı dedelerinin ruhlarına selam ederek
Buz gibi sularda dev dalgalarla boğuşarak.
Bata çıka, üşümüş, soğuktan şişmiş elleriyle ...
Islak şişme botlarda balık istifi doldurularak…
Bazen menzile varmadan bitiverir yolculuk.
Celladına inat bazen aç bazen kan ter içinde boğularak…
Ataları gibi gidiyorlar yine tarih tekerrür ediyor.
Doğdukları yerden hayat bulamayanların seferiydi bu.
Yeni bir hayata doğru ,bir meçhule doğru gidiyorlar.
Utanmıyordu onları bu hale düşüren zalim düzenbazlar.
Öz memleketini bırakıp mülteci olmaya gidiyorlardı çaresizce…
Sular akıyor dalgalar kabarıyor ve yine bugün onlarca ceset...
Vuruyor Akdeniz'in kıyılarına sessiz sessiz ,kimsesiz…
Ve insanlık bakıyor bazen ağlamaklı. bazen, duyarsız…
Oysa onlarla beraber insanlık boğuluyor heyhat insanlık..
Efendiler ne zamana kadar sürecek bu hüzünlü yolculuk.
Peyderpey gemiler gidiyor umuda doğru…
Kara tenli ,esmer tenli “Alan” bebeklerin yarım kalan gülüşleriyle..
Mütemadiyen gemiler gider Akdeniz'de zulümden ölüme doğru...
Osman Sarıkaya
Kayıt Tarihi:11.01.2022