Esir sevda Şiiri - Mustafa Tunca

Hıçkırık duvarlarında kanattım alnımı
Paslı bir jilet gibiydi bakışların
Tüm duruşmalarıma tek bir kalem...
Kırıldı gitti...
Eller arkada vurdular kelepçeyi.
Öyle bir düşmüşüm ki gözünden...
Varamadım toprağa yıllardır.
Sahi o kadar yüksekte miydi gözlerin?
Peki ya o sözlerin?
Her biri ayrı külçe...
Gönüllü hammalıydım aslında.
Kırbaç gibi her nefeste sen;
Söyledikçe.
Bütün fidanlarımı yol ne çıkar ?
Gönül bahçesi geniş...
Bırak eğilsin başaklar, ben başım dik severim seni.
Babamdan kaldı bana bu direniş...