Divanesi oldum bahtımın, peşindeyim....
Bırakıp gidemem yoksa da zincirlerim
Bıçak keskinliğinde düşen akşam karasına
Yalnızlığım değil, gözyaşı yüklü özlemim
Yandım, tutuşturulup da titrek çıra aleviyle
Gönlüm emanet acımasız bir hoyrat gönüle
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
biri uğruna birçok şeyden vazgeçmeyi göze almanın özel oluşu kadar uğruna vazgeçilecek birini bulmanın önemi de inkar edilemez değil mi.duygular yoğun duygular deli.. ama anlatabilmek en güzeli...
(zeynep)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta