Esir-i Aşk Şiiri - Ali Şafak Balı

Divanesi oldum bahtımın, peşindeyim....
Bırakıp gidemem yoksa da zincirlerim
Bıçak keskinliğinde düşen akşam karasına
Yalnızlığım değil, gözyaşı yüklü özlemim

Yandım, tutuşturulup da titrek çıra aleviyle
Gönlüm emanet acımasız bir hoyrat gönüle
Sessizliğe gömülür feryadım çığlık çığlık
İsyanım çare vermez artık beklemek nafile

O bekleyiş ki bir bakış kadar sonsuz ve aşkın...
Yırtıcı yüreklere saplanan sevdalar, aşık şaşkın
Aldanıştır kavuşmak, özlem beslerken ümitleri
Ne mazisi var, ne yaşayacak yarını esir-i aşkın

Bir kez düşmeye görsün buz ateşler kor yüreğe
Karşılaşmamış olmak diletir, bakidir artık çile
Akıl vazgeçse bile, kalp iflah olmaz illa diretir
Lakin çare nerede, yazılan bir kalemde siline

Atılır çıkarılıp tüm diğer sevgiler onun uğruna
Serilir hepsi hiç düşünmeksizin sevgili yoluna
Aşığı boğan her şey bir olur tek damla gözyaşında
Taşar sığmaz dünyaya, ama saklanır gözpınarında

Temmuz'03