Esir hayatların dansı Şiiri - Tolga Sönmez

Oturduğun yerden yaşamak olmaz,
Emek vermeli kıpırdamalı insan.
Çoğu kez buruk süren bir filmi,gözyaşları sular.
Asıl olan keyfine varmak güzelliklerin,
Hayat bitmeden yaşamak, bitişine inat.
Yada biten herşey başlangıcı değilmi sonranın.
Hızla tükeniyor artık us,
Bakışlarında solgun bir pembelik hakim insanoğlunun,
Yüksekçe biryerden seyrederken istanbul'u
Her ocağında dans ediyor esir hayatlar.
Bazı günler saz,söz,panayır
Bazı bazı çoğalıyor yalanlar.
Hatta bazı günler buzul ikliminde gönül,
Dokunsan soğuk,örtsen erimiş mum yalım alev,
Bugünden artıyor yarına terli,tutsak ve usul.
Saatlerce sürdü şehvet anları,
Şehrin ilk ışıkları yanarken
Çığlıklar çınladı gök kubbede.
Az ötede yol kenarında yağmur göletleri,
Duraklarda bekleyen hakedişler ve emek
Bakışlarımıza elmi değdi nevar?
Her an ellerimizden kayıp gidiyor yıldızlar.
Hayat bakma öyle korkunç kibirinle,
Benim sevmeye evcil umutlarım var
Canım yanıyor artık düşündükçe
Ölüm kapının ardından sesleniyor cüretkar.