Esip Gelir Sevdan Kabul Etmesen De

Fenerini yakmışsın dolaşırken karanlık bir sokakta
Aydınlığa yer vermiş gibi sanki yüreğin
Tenha bir sokakran geçerken sen usulca
İçinden beni çağırıyor sanki gözlerin
Hiç korktun mu sevmekten bilmem ama
Çiseleyen şu gökyüzü bulutları avuntun senin
İstemem düşse de gözlerime diyorsun ama
Çiseleyen şu gökyüzü bulutları gibi ıslanır hasretin
Esip gelir sevdan usulcacık yanıma
Kimse bilmez bunu; bir sen, bir ben, bir de yüreğin ve yüreğim.