Eşip de Bir Mezara Şiiri - Armağan Öztürk

Ya ölürsek, öyle kalın kabuklu ağaçlar gibi değil
Büsbütün çökmek üzere
Çınarlardan
Saymayı öğrendim
Ağlarken göz yaşlarım kadar masum
Belki yağmur kokusu kadar
Çıplak
Ya ölürsek, bir gün dökülerek akşam saatlerinde
Kış vakitlerinde
Şehre doğru
Köprüden geçerken gecenin karanlığa sarılarak
Ateşler içinde olmasa bile
Uzak bir ihtimal
Ateşli bir biçimde
Utanır
Ölüm geçidinde
Değil eşipte bir mezara
Kül tabağında
yanarak