Esintiler Şiiri - Selami Keskin

Deli mayın gibi dolaştım sokaklarda
Bir terleyip bir üşüyerek
Kafam dalgın
Moralim bozuk
Esintiler vardı oldukça üşüten..

Ferahlatan bir esinti değildi bu
Temizleyen, silip süpüren
Eski kırıntıları taşıyan
Geçmiş anıları anımsatan.
Belki gelecek kısıtlamaların
Ayak sesiydi
Ürperten, tedirgin eden, korkutan.

Henüz gelmedi ilkbahar
Nisan Ayının ortasındayız
Gökyüzü hala kış gibi.

Rahatlığın rahatsız ediciydi
Bir o kadar da çekici.

Ama nazarlar değdi belkide
Çıkamıyorsun hastanelerden
Bitmiyor
Tetkikler, muayeneler, ultrasonlar
Tomografiler.

Boyunda fıtıklar
Böbrekte kumlar
Ayakta dikenler
Çıkıyor
Üzülüyorsun.

Kendiliğinden açan
Kır çiçekleri topladım
Geçmiş olsun diye vermek için
Veremedim.
Kırlardan hızlıca geçtim
Dikenler battı ayaklarıma
Yağmurlardan ıslanmış
Kestane ağaçları gölgesinde
Olmayan güneşte
Öyle ötüyordu ki minik serçe
Cik cik cik..
Deniz yosunu gözlerine
Seni anımsatacak
Bir iz bırakamadı güneş.

Bakışların kaldı gözlerimde
Keşke hep
Bunun için sevebilsem seni

Bir tek leylek göremedim
Baharın habercisi
Ne havada
Ne de bir evin bacasında.
Havada görebilseydim
Seyahatlere çıkacaktım belkide
Bacada görseydim evde hapistim.
Yine de yasaklara uğradım yaştan dolayı
Hapislerdeyim yine evlerde.

Kısaltılmış saçlarına bakamam
Ağrıyan boynuna dokunamam
Acırım
Topuk dikeni ayaklarına kıyamam.

Yaptığın yaprak sarmaları
Yıkadığın bulaşıklar yordu
En sonunda uzatabildin ayaklarını
Geçtin TV karşısına.

Hiçbirisi yorgunluğunu dindiremez
Heyecanını alamaz
Endişelerini gideremez.

Hıdrellezi bekledim
Çiseleyen yağmurlarla
Dilek tutup çaput bağlayayım dedim
Ağaçlara
O çaputlardan medet umarak
Bizimkisi yaşamaktan
Ya da yaşayamamaktan
Esintiler.

O kadar malım mülküm yok
Sevdiklerim var
O bana yeter.....