Esintiler Şiiri - Nebi Ünler

ESİNTİLER

Zilleri duyuluyordu
........Uzaklaşan meçhul sürünün…
Yüreği buruluyordu
........Karanlığa gizlenen yüzünün!

Babam ile Memmed agga’nın telaşlı sedası
Ve sınırsız korkum ve şaşkınlığımın üstüne
Tuzu biberi karabasan ağırlığının müptelası,
Zavallı ben… Sığınıyorum yalnızlığımın döştüne.

Gel de açıkla bunu…
........Kim söyleyebilir?
...............Derdime, çarenin en uygununu.

Gardiyanın;
.............Cehaletin karanlığı
Sığınağın
............Ümitlerinin sıradanlığı

Eeee! Pes yani
.........Nasıl yeneceksin kör bir kurşunu.
.................Ve kimler olabilir mani
...........................Feleğin acımasız, insafsız vuruşunu.

Suskunluğa
...............Boş vermişliğinin kelepçesi
Vicdanına
.............Sen karışma dilekçesi
Heeeyyt beee!
..................Görürsün, yakında kuruverirler turşunu.

Söyleyebilirmisiniz
..................Yürek Yağmur nasıl çıkabilir şu hayat yokuşunu.
İşte böyle geliverir bazen, sağlı, sollu ESİNTİLER Ey Yar!
.................Ne olursa olsun kimse bozamaz, karşında ki duruşumu.

Adanasız, 10.06.16 - 06.47 Y.Yağmur
..............