Çarpmış olarak, tanımadan, havaya, biliyorum,
şimdi, güne doğru inmeyi.
Bir ses gibi, tam da dudaklarında,
parıltıyı kurutacak.
Kıskaçları bu alanın,
bizim için kayıp,
ama buraya dek.
Ağzımıza varmayan bu araziye ulaşıyorum,
çiye sarılan araziye.
Üzerinde yürüdüğüm yer değiştirmiyor,
alan büyüyor.
Kayıt Tarihi : 28.11.2002 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!