Esinti Şiiri - Hüseyin Kolukırık

Bir esinti güle oynaya toz toprak Esti savurdu bilmedi hiç dur durak Bin bir rayiha, bin bir hasret iç içe Göç mevsimi aşiyandır gülen yaprak Bir esinti güle aşina her ocak Kuşkanadında kehribar bir esinti Kıpkızıl ufuklarda hep deli dolu Elden ele tüllenir vatan sathında Meriç’ten Aras’a meftun Anadolu Aşkı çınara fısıldar bir esinti Türkü kıvamı, manidar bir esinti Bir hazandır Bozdağ; bir ozandır Ağrı Bu sevdayı yazan başka, bozan başka Hasret tüter anaların yanık bağrı Yola düşeli ahu zar bir esinti Işıkla uyanır naçar bir esinti Yurt tutulur bu toprak sevgi örneği Gülden, gönülden bir bozlak çınlar durur Güne karşı kuşanıp kızıl gömleği Palazlanır diyar diyar bir esinti Altay dağlarında efkâr bir esinti Savrulur rahvan atların gür yelesi Yesevî makamda dile gelir toprak Mevlana, Yunus aşkın bahar halesi Ta Hazardan şaha kalkar bir esinti Esinti olmak isterdim bir esinti Karanfil kokusu sindiren ellere Tutuşturup sonra bütün gönülleri; Eller el ele değsin diye güllere... Ve büsbütün çiçek kokan bir esinti Esinti olmak isterdim bir esinti Hüseyin KOLUKIRIK