Uğruna canımı verdiğim yârim
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Ömrümü yoluna serdiğim yârim
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Kınaları ellerine yakmadan
Sözlerimi kafasına takmadan
Gözümün yaşına bile bakmadan
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Bilmiyorum muradına erdi mi?
O gönlünü başkasına verdi mi?
Kimselere arz edemem derdimi
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Böyle mi yazılmış acep kaderim?
Hasret ile viran oldum hederim
Efkârlıyım gayrı bitmez kederim
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Dostlar bu tavırın manası derin
Deseydi kalmadı kalbimde yerin
Yoktur dercesine zerre değerin
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Güler yüzle selamımı almadan
Derin derin gözlerime dalmadan
Metin-iyim tokmağını çalmadan
Gönül kapısını yüzüme çarptı
Kayıt Tarihi : 22.6.2010 20:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şükrü Metin](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/22/esinti-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!