Esinti Şiiri - Mehmet Ufuk Peker

Bir çaresizlik akşamında
Esintinle aralandım
Gözlerinin ışıltısıyla aydınlandı
Yüreğimin unutulmuş kuytuları
Kanım deliliğini anımsadı
Büyüne çağladı
Kokun damarlarıma karıştı

Erken bir sonbahardı
Akşama korku sökün etmişti
Ay çekingendi
Bulutlar saklamıştı
Gözyaşlarını
Hepsini ama hapsini unuttum
Önemsediğim tek korku
Erken yorulmuş yüreğimin
En cesur öyküsüne vuruyordu

Esintin havalandırıyordu
Gergin mimiklerimi
Savuruyordu
Bana zorla sığdırılmış
Hüzünlerimi
Esintinle sıyrıldım kendimden
Yani o dar elbiseden