Adem Çimli'ye ithafen yazdığım şiir...
Esin Kaynağı oldu son şiirin bana...
Ahmet Arif'in, "Hasretinden prangalar eskittim" dizeleri bile etkilemezken beni, Adem Çimli'nin, "Haziran'da Ölmek" adlı şiiri beni aldı götürdü yaşamın derin dehlizlerinde ki ters köşesine...
Karıştım yaşamın iğne ipliğine
Düştüm bitmeyen dönemeci dar yollarına
Dağların eteğinden koparılan çiçeklerin
Boyun büken, gözyaşı döken gelincikler
tanıdım kan kırmızı
Kayışı kopmuş yaşamın aşilinden asıldım
Ardamarı kopmuş zamanın kıyılarında arşı-âlâyı dolaştım
Tozu rüzgârda savrulan, yoğrulan acının suyundan içtim
Kantarı bozuk yargının bağımsızlığı, " Adil yargı" diye künyeme yazıldı
Elindeki kalem "Kara Kalem" diye asıldı.
Acının kolyesi yazgıma "son" kayıt olarak alındı.
Yine de gel sen önyargını kır
Önyargın ikimizi de kırmadan önce...
12/06/2022
Kayıt Tarihi : 12.6.2022 19:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!