Kardeşlerim oturup sohbeti başkaları ile yapmayı istiyor
Bense ta Ankaradan onlarla bir arada olmak için geliyor
Onlarsa benden kaçmak için olmadık bahaneler buluyor
Artık bu hissi verdiler bana benle mutlu olmayan kaçıyor
Bırak kaçsınlar sizinkileri görünce kıskanıyorum,niye olmasın
Hep o olmasınları oldurmak için canımdan can verip almalısın
Evet tam o oldu canımdan can alınıp can verildi onlara duymasın
Duymasın kimseler içim kan ağlıyor ne olur bizim yürekler uyanmasın
Bakmasınlar isterse atamıyorum içimden ne yaparsın kardeş onlar
Dayılar halalar teyzeler kimse kimse dönüp bakmasın hepsi akraba bunlar
Hatta teyze oğlu,hala kızı ve oğlu zaten dayı çocukları benden çok uzaktalar
Bu son yaz içime oturdu bütün her kesin yaptıkları yüreğimi yakıp dağladılar
Beni hayata bağlayan bağlar azaldıkça kopdum bu dünyadan
Canım çocuklarım eşim olmazsa inan bir dakika bile yaşamam
İşte ozaman içimdeki dert beni daha rahat alt etmeye hazırlandı
Adeta zaman kolluyordu benim umutsuzluğum kaybolmadan
Yaşama bağlayan bağların azaldığını hisseder oldum
Nasılda hızlı gelişti adeta şoklara girdim kayboldum
Birden kemik karaciğer derken beyinden oldum
Bu son gelişme adım adım hayatımı bitirdi yok oldum
21.02.2008
Bahattin tonbul
Kayıt Tarihi : 21.2.2008 21:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimin son zamandaki düşünceleri,yıkılışları,kısaca hayata küsüş noktaları
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!