Esilya Şiiri - Hayrettin Taylan

karanfil katre yeni sevdaya (o kendini hep bilir) ithaf

anların bohçasına uzak kalışları al ve de gidilmeyenleri
kuş sütünden kalma bilindik hazlara yazdır ya da azdır beni
gitmeyen zamanın susamışlığında yıkasın beni kederler
çökeltilerinde bir yığın kimyasal akışmaya adak ben
ve ben karmakarışık bir depremin habercisi
sismograf diksem güneşe yarışamaz kalbimle
ölen son güzel benim depremindendi
ağıtlar yakıyor aşkın ve ayrılığın anası

sılanın gemisinden atılan son yunus'ken sen kıyımı taşlıyordun
avutur alıngan özlemlerimin sün annesi
ben emzir hayat
beni sularına çağır aşk
asılı kalmış gözlere kavuşayım

çemberine almış beni aşksızlığın milisleri
sinyalsiz zaman
vuruldum senden ve de hep sendelerden
azrailin son şoförüydüm seninle ölümsüzleşirken
besteledim kurşuni gidişlerini her özün öngüsünde
şikayet etti beni mecnun rençperleri leyli gecelere

imzaldım mavi kaçışların hızını Hızır kavuşmalarımla
gayrı ben solmayan gülleri kesiyorum
sülüyor keşfimden kaçan gözyaşlarını esilya
hatrına hatlar çeken kayıpsızlığın takviminde seni yazdım

arılar geldi çaldı seni tattan ve benli hattan
kanıtsız bir geleceğin eleğinden gecirdi felek
esilmiş hazların devrik uçarılarında bana bilendi son Şirin
dağlarda ölümsüz yaşayan yalınç güzellerin üşümesindeki ferhat halim
çok salim bende de zalim

zalimin kamış üryanları ziftledi ruhumu
gayrı sana gelişimin asfaltında devrildi metrobüsüm
belasız gitmelerimi besliyorum umut güvercinleri
sen esmene bak,sen eşmene bak,sen benden gitmene bak
vedaların gitmeleri çalmasın düdükleri
serdim ömrümü,verdim gönlümü,aldım seni senden
yıldız aralıklarına asılı bırak beklentileri
asılmış beklentilerin listesinde adın yoktu
yarın seçim var beni seçecekler sana bilesin
an sorgularında saklı kalmasın hiçbir gizli saklım
vuslatımı zincire vuran yazgının şifresinde şükür oldum
sen esmene bak,sen eşmene bak,sen benden gitmene bak