Eşik Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Sözlerimle, harflerimle, kahkahalarımla
Arada bir arsızlık yapan dilimle
Teklese de arada bir kalbimle
Kışın ortasında evsiz kalmış bir serçe misali
Kanatlarımı buzlara sarıp, senle ısıtmalıyım
Varoşlarda yaşamış bir ermiş gibi
Kötüleri iyiye yöneltmeli
Düşenleri ellerinden tutmalıyım
Bir çiçeğe koku, bir yetime yurt olmalıyım
Sebepsiz gülüşlere mana
Gökkuşağına renkler vermeliyim
Aslında ben sana: Seni seviyorum diyebilmeliyim
Hit utanmadan, yüzüm kızarmadan
Çünkü sevgi budur, aşk budur
Açtırmalı kış güneşlerini ansızın
Sevmeli, sevdirebilmeli bir hiçliği bile
Sonra yaşatmalı insanı
Bir kerpetenin inatla bir somunu tuttuğu gibi
Yada manolya kokularına sarmalı tenimizi
Yıldızlar altında rapsodi yaptırmalı
Kanıncaya kadar kuyu suları içirmeli.

Oysa sen korkaksındır
Dilin olmaması kadar üşengeçtir.
Bakışların bir mızrak misali hızlı.
Ve bu korkaklık
Seni bir göçmüşlüğün içerisinde
Yara bere dolu bir bedenle sınayacak
Sen yaşamayı yaşamak sanacak kadar aciz
Ölümü bir çare sanacak kadar gereksiz olacaksın.
Zaman varken, yol yakınken
Sen sen olmayı seç
Ve gel içinden gel sesle el ele
Mutluluğun eşiğine dayan
Bak ki görebilesin,sevebilesin
Soranlara ben yaşadım diyebilesin.