Ben güllerin eşiğine baş koydum
Başım kurban canım fedadır yola
Seherde ağlayıp aşk ile doydum
Başım kurban canım fedadır yola
Seherde bülbülü gülde ararlar
Bülbülü ağlatıp dalda yorarlar
Bağbancıyı bağ evinden sorarlar
Başım kurban canım fedadır yola
Ağlayan göz ak kefenle süslenir
Mevla, yı zikreden bir kalp közlenir
Gözden yaş gelince gönül beslenir
Başım kurban canım fedadır yola
Cihan yaratıldı nun ile kef, ten
Bir gönül ağlarsa ses gelir kalpten
Mümin yes, e düşmez ayrılır haf, ten
Başım kurban canım fedadır yola
Yeis (Yes) Ümitsizlik.
Havf Korku, korkutmak.
Havf Kavim, kabile.
Kayıt Tarihi : 10.2.2012 00:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ferit Battal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/10/esigine-bas-koydum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!