Esfel Şiiri - Adem Yarar

Kurulmuş bir dünyada dağılış
Öylesine berbat, öylesine tarumar
İmrenilesi hayattan sıyrılış
İğrenilesi hayatta çıldırış
Bağlanış, batış, yoka yakınlık
Fark ediliş, diriliş, yola çıkış

İçi içe sığılmayan bir can havli
Sanki son nokta, sanki son nefes
Görülmeyen mesafenin kısalışı
Kalbî huzurun sönüşü
Sona yaklaştıran her saniye
Bir başlangıcın görünüşü

Rengin solmasına ramak kala
Soluk kalmanın verdiği korku
Korkudan tir tir titreme
Her titreyişte soğuk terleme
Ateşin azabı her düşüncede
Ebedî hediye diğer cephede

Kalbe kök salan çınarın kuruyuşu
Bu garip hissiyatın acip sancısı
Körü körüne alınan yola lânet
Zifiri karanlıkta göz ne fayda
Bir nahoşluk zuhur, bir sefalet
Dost görüntülü yalan dünyada

Fevkalâde kaldı boşlukta baş
Bir Hakk hücreye sığınmak telaş
Ya meydanda çürürse cevher
Ya gözler önünde kalırsa gizli
Akıbet fena olur, nefis muzaffer
Ruh varlığının esfel derecesi