Eser yok Şiiri - Recep Altunkaynak

ESER YOK
Dağıldı yüreğim param parçayım
İçmeden soğudu bardakta çayım
Sensiz geçti yirmi dört ayım
Nerdesin sevdiğim senden eser yok

Rüzgara kapıldı emekler bitti
Dost saydıklarım beni terk etti
Eskiler kalmadı çekipte gitti
Yoruldum herşeyden benden eser yok

Zamana takıldım beni pişirdi
Olmadık acıya derde düşürdü
Dağ bayır gezdirdi hendek aşırdı
Harlandı yüreğim candan eser yok

Menfaat uğruna tahtlar kurulmuş
Gencecik fidanlar kökten kurumuş
Bir parça et için serçe vurulmuş
Kararmış kalpler yoldan eser yok

Doğruyu söyleyen işkence görür
Her köşe başında çakallar ürür
Çiçekler üstünde örümcek yürür
Damarlar kurumuş kandan eser yok

Kaldırmaz başını insanlık eymiş
Sanki insanlığa hep leke deymiş
Bu dünya nasıl nasıl bir şeymiş
Çökmüş yarınlar haldan eser yok

Bal yesen zehirden beter geliyor
Acıya insanlar artık gülüyor
Umutlar tükenmiş gerçek ölüyor
Gündüzler karanlık günden eser yok

Recep altunkaynak