o gerçek diyorum
gözlerim inanmıyor
'hani nerede? ' diyor
hayal diyorum..
bu kez kalbim gülüyor
'madem hayal
bir gün
çok uzağımda olacaksın
ne ismini hatırlayacak dudaklarım
ne de görüntünü gözlerim
ne tenini arayacak bedenim
ne de sevdanı yüreğim
durgun akan su gibiydi
yaşadığımız
belki buydu yanlış olan
zaman zaman
dalgalanmalı hatta köpürmeliydi
olmadı
mor bir gece iniyor şehrin üstüne
tıpkı dün gece gibi
ay, yavaş yavaş yerini alıyor
etrafına yıldızları topluyor
her zamanki gibi
herşey yerli yerinde
şu an çok kırgın yüreğin
ayrılığın dondurucu soğukluyla dolu
öfken deli denizler gibi kabarmış
cevabını bulamadığın bir yığın “neden”
arasına sıkıştın
biliyorum, ben de öyleyim
geçerken yanından
hüzünlü bakan
ban’a takıldı gözlerim
duvardaki aynadan
dedim ki hayrola
neden hüzün var bakışlarında?
bir martı gördüm
düşümde
uçuyordu maviliklerde
yalnız ve özgür
tanıdık bir şeyler vardı süzülüşünde
birden hızal çırptı kanatlarını
gecenin bir yerinde
dağlardan inen sis gibi örtüyor üstünü
özlem bulutları
bir sızı duyuyorsun yüreğinde
uyanıyorsun
çareyi çarşafta arıyorsun olmuyor
üç boş sayfa koydum masaya
bir de kalem aldım elime
bir sayfa Ben’im
bir sayfa Sen’in
son sayfa da Biz’im di
beni bir satırda anlattım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!