Esen Seher Yeli Gönlümü Okşayıp Gider

Sabah vakti esen seher yelleri,
Gönlümü okşayıp geçip gidiyor.
Misk-i amber kokar sevgi gülleri,
Özde çiçek olup açıp gidiyor.

Aşık olan gönül ızdırap görür,
Seven insan ağlar gözyaşı kurur.
Gönül kafesinde çırpınır durur,
Yürek kuş misali uçup gidiyor.

Sevgi olmaz ise yatar düşleri,
Sevgisiz yürümez dünya işleri.
Yüzde hilal olmuş yarin kaşlari,
Sevda ile ışık saçıp gidiyor.

Divane gönlümü neylesin çöller,
Hasret ile söyler konuşan diller.
Aşka susayıp ta seven gönüller,
Aşkın badesini içip gidiyor.

İçi yanan kimse yiyemez tuzdan,
Yusuf gibi seven anlamaz sözden.
Deli olan mecnun misali özde,
Aşkı terk eyleyip kaçıp gidiyor.