Eşeler Dağından Esen Bir Rüzgar Olsam

Eşeler Dağından esen bir rüzgar olsam
Varıp o yarin koynunda yaslanıp uyusam
Dağları bilirim ezber, gelmez oldu esmer
Tınaz tepesinden yolunu gözlerim.
Kızıl oluktur benim meskenim. İçen kanmaz

Eşeler yaylasında esen rüzgar kolay kolay durulmaz
Çifte pınarların üstü Duranlar konağı, onulmaz
Her taraf olmuş alabora, kaybolan daha bulunmaz
Nice zorbalar zalimlar, gafiller geldi buralara
Koca yanıktır. Benim meskenim, Yatmaya kıyılmaz

Eşeler Dağından esen bir rüzgar olsam.
Varıp şalvarı beneklinin harmanını savursam,
Güneş güzeli al yanaklım dan bir buse alsam
Seyretsem ay çilesinden, top düşenden köyüme,
Ay Çilesidir beni meskenim. Rüzgardan durulmaz

Eşeler Dağından esen bir rüzgar olsam.
Öyle bir essem ki koca Tınazdan aşağı
Götürsem rahmeti bereketi tarlalara ovalara,
Rahmet bekleyen eli nasırlı, koca yüreklilere,
Sevdalanmış evlenmek için hasadı bekleyen
Yüreği yanık aşıklara
Seyretsem ay çilesinden, top düşenden köyüme,

Eşeler Dağından esen bir rüzgar olsam.
Poyraz mı olsam, yoksa lodos mu bilemem.
Öyle bir essem ki bütün sevdalıları kavuştursam.
Duranlar meydanında düğünlerini yapsam
Atican Baba koynuna aldı güzeli , ayrılmam ebedi
Koca Tınaz ı yaptım mesken. Herkese buradan selam
(Atican)