Eşekle İneği Ayıramadın Şiiri - Kemal Tekir

Yoksul bir Bektaşi’nin,
Uyuz bir eşeği ile,
Besili bir ineği varmış.
İkisin birlikte besleyecek,
Yeterli yiyeceği yokmuş.
Bir gece Allah’a yalvarmış.
_Ey Allah’ım beni,
Bu uyuz eşekten kurtar.
Ertesi sabah ahıra inmiş,
Kapıyı açınca şaşırmış.
Besili inek ölmüş,
Uyuz eşek yaşıyormuş.
Öfkelenen Bektaşi,
Komşularını çağırmış,
Yerde yatan ineği göstermiş.
Komşular bu nedir?
İnek..demiş komşuları.
_Ya,Şu uzun kulaklı nedir?
_Ne olacak eşek demişler.
Bektaşi açmış ağzını, yummuş gözünü:
_Ey kurban olduğum Azrail,
Kırk yılın başı işimiz düştü sana,
Yaptığına bak, yaptığına,
Sana bulunduk bir ricada,
Şu köylüler kadar olamadın,
Eşekle ineği ayıramadın.