Eşek gibi Şiiri - Mehmet Çiftci

Nasip yoksa insanlıktan,
Dünya ben merkezli olur.
İnsan gelirse çöplükten,
Eşek doğar eşek ölür.

Şekli insan gibiyse de,
İnsanlıktan nasibi yok.
Ot değil yemek yese de,
O bir hayvan insandan çok.

Kravatı yular onun,
Elbisesi sırtta semer,
Yüz karasıdır insanın,
Sülük gibi hep kan emer.

Eşekler gücenir bana,
Hakaretmiş şu işe bak,
Yaptıklarına baksana,
Adam katıksız bir salak.

Tam bir menfaat yobazı,
Dağdan henüz inmiş gibi.
Hiç kimseyi görmez gözü,
Sanki dünyanın sahibi.

Her sözü bir çam devirir,
Özelliği yakıp yıkmak.
O artık böyle geberir,
Başına iner bir tokmak.