Esbabı Şikeste Şiiri - Zafer Şeker

ESBAB-I ŞİKESTE

Karanlık kuytularda boşalan
Ve ardınca
Soluklayan bir yalnızlık
Varsa içimde
Şehrin kalabalığındandır

Yine umut birikiyorsa hayallerde
Deniz aşırı limanlarda
Rıhtıma takılan halatın düğümündendir

Bitmeyen yalnızlıksa eğer
Hayatın renginde dönen
Adrestedir suç
Aslında kaybolan her şeyde
Tükeniyor yalnızlık

Şimdi ellerim burada ve essin artık
Serinlik
Parmaklarımın arasından
Mavi giyinmiş gelinlikle
Sarı benekli kelebek
Ve papatyayla